Άρθρο του Κωνσταντίνου Σκυλογιαννη : Η γκρίνια κάνει καλό…

Σε κάθε ερωτική σχέση διαρκείας, το ποσοτικό στοιχείο της γκρίνιας που θα παραχθεί συνολικά και από τις δύο πλευρές είναι συγκεκριμένο σε κάθε εξατομικευμένη περίπτωση, ανάλογα με τα βιώματα, τις εξωτερικές καταστάσεις, την ενδοσυνεννόηση και το χαρακτήρα των συντρόφων, ενώ ορίζεται επιστημονικά ως «παγκόσμια σταθερά γκρίνιας σε μία σχέση» (κατα την παγκόσμια σταθερά τής  βαρύτητας η της έλξης στη φυσική)...

Αυτό που αλλάζει σίγουρα, όμως, είναι το ποσοστό της γκρίνιας του καθενός προς τον άλλο, το οποίο είναι κάτι σαν άυλη διελκυστίνδα, που όσο περισσότερο γκρινιάζει ο ένας τόσο λιγότερη γκρίνια τρώει από τον άλλο, όσο παράλογο κι αν ακούγεται αυτό εν πρώτοις…

Έτσι, αντί για παράδειγμα μια γυναίκα να εκτιμήσει το γεγονός ότι ο άντρας της γκρινιάζει ελάχιστα κι έτσι να μειώσει κι αυτή με τη σειρά της τη μίρλα που του ρίχνει καθημερινά, αυτή θα εξακολουθήσει να γκρινιάζει αδιάκοπα, όσο ο σύντροφός της ανέχεται σχεδόν αδιαμαρτύρητα και μειλίχια την αρρωστημένη αυτή κατάσταση…

Αν αρχίσει να γκρινιάζει παραπάνω από το κανονικό του και αυτός, εναντίον της γυναίκας του, τότε με έναν «μαγικό» τρόπο θα μειώσει αυτή το ποσό της γκρίνιας της και θα «μαζευτεί στο καβούκι της», ενώ, κανονικά, βάσει απλοϊκής λογικής θα έπρεπε να δημιουργηθεί έτι περαιτέρω ένταση και θυμός στο ζευγάρι, με απόρροια την ακόμη πιο αυξημένη γκρίνια και τις εντονότερες προστριβές…

Κι όμως, η γκρίνια παραμένει η ίδια σε απόλυτα μεγέθη σε μία σχέση, όσο και να μην το πιστεύετε ορισμένοι, απλά αυξομειώνεται ανάλογα με τις περιόδους και τις συνθήκες, που βιώνει το ζευγάρι και όχι ανάλογα με την ήπια ανοχή ή μη αντίδραση ενός άντρα, που υποθέτει, λογικοφανώς, ο ίδιος, ότι έτσι θα επαναφέρει τη σχέση του σε τάξη και γαλήνη…

Γκρινιάξτε ανελέητα  και χωρίς συστολή κι εσείς άντρες, γιατι όσο   ποιό  πολυ τις (σεβεστε)   κα τις (κατανοειτε) τόσο  περισσότερο αποθρασύνονται και σας κάνουν τη ζωή μαύρη με την κλάψα για το καθετί ακόμη και το πιο ασήμαντο…

Κάντε τη ζωή των γυναικών σας «δυσκολότερη» με τη δική σας ιδιοτροπία, γιατί μόνο έτσι επανέρχονται στην φυσιολογική ψυχική τους ισορροπία, καθώς οι σχέσεις είναι σαν το εμπόριο· εκεί που ακριβοπληρώνεις, εκεί σέβεσαι και εκτιμάς, ενώ εκεί που αγοράζεις σχεδόν τσάμπα, το θεωρείς δεδομένο, εύκολο κεκτημένο και ασήμαντο…

Υ.Γ.: Αυτή είναι μια ακόμη εκδοχή της αχάριστης φύσης μας, η οποία τιθασεύεται, ως δια μαγείας, μόνο με τις ανωτέρω τακτικές, με άμεσα σχεδόν αποτελέσματα σε βραχυπρόθεσμο, μάλιστα, επίπεδο!!

Άρθρο του Κωνσταντίνου Σκυλογιαννη