Αρθρο του Κωνσταντίνου Σκυλογιαννη :Η συναισθηματική ανωριμότητα του μέσου Νεοέλληνα…

Η μεγαλύτερη πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού σκέφτεται περισσότερο με το κακώς εννοούμενο συναίσθημα παρά με τη λογική, καθώς ερμηνεύει αντικειμενικά γεγονότα, με έναν παράλογο τρόπο, κρίνοντας μονόπλευρα ένα κακό συμβάν, χωρίς να αντισταθμίζει, δίκαια, γιατί συνέβη όλο αυτό και παρήχθη ένα κακό αποτέλεσμα…

Δεν εξετάζει, λοιπόν, σχεδόν καθόλου και ποτέ όσο πρέπει, τη σχέση αιτίου αιτιατού της όλης ιστορίας από την οποία προήλθε ένα τραγικό γεγονός, με ομολογουμένως οδυνηρές συνέπειες για τον αυτουργό αλλά από την άλλη δεν έχει και την πνευματική ωριμότητα – επάρκεια, να αντιληφθεί τι θα συνέβαινε αν δεν επέρχονταν το κακό αυτό αποτέλεσμα και ότι ίσως να συνέβαινε κάτι ακόμη χειρότερο, αν συνέχιζε να υπάρχει για περισσότερο καιρό το κακό αίτιο…

Έτσι, συγκινείται και λυπάται, φερόμενο ανώριμα, μια νεαρή κοπέλα, που είναι ενήλικη και συμμετέχει συνειδητά στη διάπραξη ειδεχθέστατων εγκλημάτων κατά της υγείας και της ζωής (χονδρεμπόριο ναρκωτικών), με τεράστιο ίδιον όφελος, γιατί σκέφτεται μονόπλευρα το αποτέλεσμα της – ανάλογης των πράξεών της – σκληρής ποινής που θα της επιβληθεί και ούτε σκέψη δεν κάνει για το κακό που θα προξενούσε ή έχει ήδη προξενήσει με τις ως τώρα πράξεις της σε εκατοντάδες εξαρτημένους ανθρώπους…

Άλλοι πάλι, έτι αφελέστεροι σκέφτονται απλοϊκότερα ως εξής: «Ε και τι έγινε που την έπιασαν, πάλι θα βρεθεί τρόπος να περάσουν τις ναρκωτικές ουσίες οι έμποροι, οπότε κρίμα στην κοπέλα, γιατί είναι ένα θύμα μια σπείρας, όπου τα μεγάλα κεφάλια θα εξακολουθήσουν να δρουν ανεξέλεγκτα, ενώ η ίδια δεν είχε επίγνωση της πραγματικότητας και θα πληρώσει βαρύ τίμημα»…

Ωραία λογική, λοιπόν, να λειτουργούμε και να σκεφτόμαστε έτσι για όλα τα παράνομα ζητήματα της καθημερινότητας, για τις ληστείες, για τις κλοπές, για τη φοροδιαφυγη κτλ και μετά να οδηγηθούμε στο απόλυτο χάος με μαθηματική ακρίβεια, επειδή ορισμένοι δεν μπορούν με τίποτε να αντιληφθούν τη σχετικότητα της επίλυσης των προβλημάτων και ότι κάθε παράνομη ενέργεια που εντοπίζεται από τις αρχές, ναι μεν δεν θα λύσει οριστικά το πρόβλημα αλλά συντελεί βήμα – βήμα στην επίλυσή του και στη βελτίωση συναίσθησης της νομιμότητας και της νομιμοφροσύνης που απαιτείται να υπάρχει σε μια κοινωνία, η οποία πρέπει να τείνει προς την ευνομία, την ευταξία και την πρόοδο εν τέλει και όχι προς το βούρκο…

Αφήστε, δε, που τα ζητήματα επιβολής τιμωρίας και ποινών ανάλογων της απαξίας κάθε εγκληματικής ενέργειας δεν είναι έργο ούτε των «τηλεοπτικών κατίνων» των μεσημεριανών και πρωινών εκπομπών ούτε φυσικά ζήτημα μαρουλοφιλόσοφων καφενείου αλλά ζήτηματα εξόχως επιστημονικά, των οποίων επιλαμβάνονται οι ειδικοί επιστήμονες κάθε κράτους, ανάλογα με την εκτίμηση της βλάβης που προξενούν στους κοινωνούς κάθε χώρας, οι έκνομες

πράξεις που συντελούνται εκεί…

Υ.Γ.: συγκρατήστε, επιτέλους, όλοι τα κροκοδείλια δάκρυα και τις συναισθηματικές ανωριμότητες, τους κλαυθμούς και τους οδυρμούς και κοιτάξτε να μάθετε στα παιδιά σας να είναι χαμηλών τόνων, να μετριάσουν τη ματαιοδοξία και τις προσδοκίες τους από τη ζωή και να μάθουν, ότι η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας και όχι μία απόλαυση χωρίς όρια, όπου το κάθε τυχάρπαστο παιδάκι μπορεί να κάνει ανεξέλεγκτα τη λεγόμενη «μεγάλη ζωή», έτσι επειδή πιστεύει ότι το αξίζει ή ότι του χρωστάει η ζωή, χωρίς συνέπειες, όταν οι πράξεις του, αντικειμενικά, προξενούν τεράστιο κακό σε κάποιο κομμάτι της κοινωνίας…