ΤΡΕΜΕΙ ΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ;

Σήμερα γράφουμε για το τραγούδι διότι, ναι, είναι ωραίο, όμως το άρθρο της φωτογραφίας που περιγράφει την επίδραση του τραγουδιού στους νέους ως "ικανό να φέρει τσουνάμι αντιδράσεων", είναι χιουμοριστικό όσο κι αν είχε γραφεί από το Κουλούρι. 

Θα πρέπει να αστειεύεται όποιος γράφει ότι ένα τραγούδι μπορεί να ξυπνήσει συνειδήσεις, να διαμορφώσει συνειδήσεις, να δημιουργήσει επαναστατικότητα, να ωθήσει το άτομο σε δράση, κλπ. Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ και πουθενά, κι όλα τα κείμενα που ισχυρίζονται ότι τα τραγούδια μπορούν να φέρουν επανάσταση, είναι απλές συνεντεύξεις από τους συντελεστές των τραγουδιών: τους τραγουδιστές, τους στιχουργούς, τους συνθέτες. Τι άλλο να έλεγαν για να ευλογήσουν τα γένια τους; Το ότι πέρασαν κάποτε κάποιοι ανόητοι κυβερνώντες σε Χούντες που κι εκείνοι είχαν την εντύπωση ότι ένα τραγούδι μπορεί να ανατρέψει την Εξουσία -γι αυτό απαγόρεψαν με επιτροπές λογοκρισίας ορισμένα τραγούδια- δεν σημαίνει τίποτα. Οι λογοκριτές ήταν απλούστατα ηλίθιοι κι ήθελαν να ασκήσουν αυταρχικά την εξουσία τους, έτσι, για να κάνουν την πλάκα τους. Οι ηλίθιοι είναι τουλάχιστον 25% του πληθυσμού.

Τα τραγούδια όχι μόνο δεν δημιουργούν επαναστατική συνείδηση, αλλά αντιθέτως λειτουργούν κατευναστικά, σαν βαλβίδες ασφαλείας. Αυτό συμβαίνει διότι τραγουδισμένα εντός της συναυλίας ή ακόμα και στο σπίτι, δημιουργούν την ψευδαίσθηση στον ακροατή πως συμμετέχει σε μια μορφή επαναστατικής δράσης, γι αυτό του αφαιρεί ενεργητικότητα και οργή που αλλιώς ίσως διοχέτευε στην πραγματική πολιτική δράση. 

Δεν ισχυρίζομαι ότι τα τραγούδια και οι στίχοι τους δεν παίζουν κανένα ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας, παίζουν, ειδικώς σε ό,τι αφορά τον εκχυδαϊσμό του ανθρώπου. Όσο εξοικειώνεσαι με το χαμηλό, τόσο πιο δύσκολα το αναγνωρίζεις ως χαμηλό. 

Γι αυτό είναι προτιμότερο να επιλέγουμε την μουσική μας προσεκτικά όσο τα διαβάσματά μας, τις ταινίες που βλέπουμε κλπ.

 Ολα τα προϊόντα της Τέχνης έχουν επίδραση στον άνθρωπο, δεν αρκούν όμως για να δημιουργήσουν συνείδηση. 

Αυτό γίνεται μετά από σκέψη κι εμβάθυνση στα γεγονότα, αλλιώς εξαιτίας των αληθινών συνθηκών που βιώνουν τα άτομα. 

Αυτά είναι εκείνα που κάνουν τους ανθρώπους από τον καταγγελτικό λόγο να περάσουν στην πράξη.

Φίλες και φίλοι γιατί να λέμε ψέματα στον εαυτό μας; 

Το Μαξίμου ούτε τρέμει, ούτε ανησυχεί για λόγια.

 Αυτό είναι τα τραγούδια: μόνο λόγια. Κι όσο αιχμηρά κι αν είναι τα λόγια δεν είναι ποτέ δράση.