Το Μήνυμα του Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίαςκ. Δαμασκηνός για τα Εισόδια της Θεοτόκου.

Γράφει ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός

 

Κατά την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας, η «θεόπαις» Μαριάμ σε ηλικία τριών ετών οδηγήθηκε από τους γονείς της, Ιωακείμ και Άννα, στο ναό του Σολομώντος και παραδόθηκε στους ιερείς και μάλιστα στον τότε αρχιερέα Ζαχαρία, ο οποίος με θεία φώτιση, όπως λέει ο Θεοφύλακτος Αχρίδος, όρισε ως τόπο διαμονής της, το ιερώτερο μέρος του ναού, τα Άγια των Αγίων.

Η αφιέρωση αυτή της Θεοτόκου στον ναό, πραγματοποιήθηκε προκειμένου οι γονείς της, να εκπληρώσουν την υπόσχεσή τους, που είχαν δώσει στον Θεό τον καιρό της ατεκνίας τους, ότι αν τους δώσει παιδί, θα το αφιερώσουν σε Εκείνον.

Πολλοί συγγενείς του Ιωακείμ και της Άννης συγκεντρώθηκαν στην Ιερουσαλήμ για να παρευρεθούν στο γεγονός, κατά το οποίο παρίσταντο αοράτως Άγγελοι του Θεού. Επικεφαλής της πομπής ήταν παρθένοι με αναμμένες λαμπάδες ανά χείρας, ακολουθούσε η Παναγία Παρθένος καθοδηγουμένη, ένθεν και ένθεν, από τους γονείς της, κατά το ψαλμικό «απενεχθήσονται τω βασιλεί παρθένοι οπίσω αυτής, αι πλησίον αυτής απενεχθήσονταί σοι» (Ψαλμ. 44).

Δεκαπέντε σκαλοπάτια οδηγούσαν στο εσωτερικό του ναού. Οι θεοπάτορες ανέβασαν την Παναγία στην πρώτη αναβαθμίδα, στο πρώτο σκαλί και ύστερα εκείνη ανέβηκε μόνη της τρέχοντας μέχρι πάνω και ρίχτηκε στην αγκαλιά του Ζαχαρία, ο οποίος την περίμενε στον

πρόναο.

Η Παναγία μας έμεινε στα Άγια των Αγίων δώδεκα χρόνια. Επειδή όμως σ’ αυτό το μέρος του ναού, εισερχόταν ο αρχιερέας μόνο, και μάλιστα μία φορά τον χρόνο, η ιερά παράδοση της Εκκλησίας μας αναφέρει, ότι η μικρή Μαρία τρέφοταν με παράδοξο τρόπο από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ με ουράνια τροφή. «Ένδον τρέφει σε Γαβριήλ ναού, Κόρη, ήξει δε μικρόν και το χαίρε σοι λέξων» (δίστιχο του Συναξαρίου).

Σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων η Παρθένος Μαριάμ, παραδόθηκε από τους ιερείς στον μνήστορα Ιωσήφ, αφού οι γονείς της είχαν αποβιώσει. Πλησίαζε πλέον ο καιρός του Ευαγγελισμού της κατά τον οποίο δέχθηκε την είδηση ότι με παράδοξο τρόπο θα γεννήσει τον Σωτήρα του κόσμου, τον Χριστό.

Το γεγονός της εισόδου της Θεοτόκου στον ναό, αποτελεί προοίμιο του έργου της θείας οικονομίας για την σωτηρία του ανθρώπου και την αποκατάστασή του «εις την προτέρα μακαριότητα», την επαναφορά δηλαδή στην προπτωτική του κατάσταση της αγιότητος, καθώς ψάλλουμε και στο Απολυτίκιο της εορτής «Σημερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις».

Γι’ αυτό πανηγυρίζουν οι Άγγελοι του Θεού και δοξολογούν την «θεόπαιδα». Γι’ αυτό και εμείς απευθυνόμαστε δοξολογητικά προς την Θεοτόκο. «Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν· Χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις».

Μαζί με την είσοδό της «εν τω οίκω Κυρίου», η Παναγία μας, έφερε στον κόσμο το προμήνυμα της θείας χάριτος, που θα ελευθερώσει τον πεπτωκότα άνθρωπο από τα δεσμά της αμαρτίας. Η ίδια η Θεοτόκος, ως το κατεξοχήν χαριτωμένο πρόσωπο, δικαιολογημένα ονομάζεται «καθαρώτατος ναός του Σωτήρος», «σκηνή επουράνιος» και «πολύτιμος παστάς», δηλαδή νυμφικός θάλαμος, αφού αξιώθηκε με την σάρκωση του Χριστού, να γίνει το κατοικητήριό Του.

Και η Παναγία μας αξιώθηκε τόσο μεγάλης τιμής, διότι έδειξε τόσο μεγάλο βαθμό ταπεινοφροσύνης σε όλη της την ζωή. Ποτέ της δεν υπερηφανεύεται, δεν κομπάζει, αλλά κρύβει την τιμή. Ταπεινώνεται ο Υιός της, ταπεινώνεται και η ίδια.

Δοξάζεται ο Υιός της, δοξάζεται και η ίδια.

Και αν θέλουμε και εμείς, να δοξαστούμε αιωνίως στην Βασιλεία του Θεού, πρέπει να περάσουμε από την αρετή της ταπείνωσης, μιμούμενοι αυτήν την ίδια την Θεοτόκο, την αειπάρθενο Κόρη και Βασίλισσα του Ουρανού.