Επειδή κάπνιζε καπνό σε τσιμπούκι πολλοί τον αποκαλούσαν και «Τσιμπούκα», όπως γράφει ο Γ.Σ. Ροϊδης.
Άνθρωπος κοινωνικός και πασίγνωστος σε όλα τα γύρω χωριά, επειδή εξασκούσε για βιοποριστικούς λόγους εκτός από το επάγγελμα του αγρότη και αυτό του «τραμπαδόρου». Γι΄ αυτό δεν απουσίαζε από κανένα παζάρι και κυρίως από καμία ζωοπανήγυρη της ευρύτερης περιοχής.
Ήταν ετοιμόλογος και αστείος. Μας αφήνει παρακαταθήκη τις αμέτρητες αστείες ιστορίες του αλλά και τις ατάκες του, όπως αυτή με το «σιαπάν και το σιακάτ» δηλαδή προς τα πάνω και προς τα κάτω, την οποία είπε στο νεκροταφείο στον Αη-Γιάννη μετά από κάποια κηδεία :
Κάνα αμάξι να με σβαρνίσει και μένα μέχρι παραπάνω;
Να το, εδώ είναι. Και του δείξαμε την παρακείμενη νεκροφόρα.
Α! Μπαίνω και σ΄ αυτό εγώ. Ο οδηγός της νεκροφόρας γνωστός και πλακατζής ο ίδιος, συμφώνησε να τον πάρει, αλλά:
-Θα τεντωθείς πίσω, όμως…..
-Δεν έχω πρόβλημα,,
Ετσι κι έγινε. Φτάνοντας στο καφενείο του χωριού μόλις αποβιβάστηκε, τον ρώτησαν με περιπαικτική περιέργεια οι παρευρισκόμενοι:
-Πώς τα πέρασες εκεί μέσα Σπύρο;
Κι αυτός χωρίς να καθυστερήσει είπε την ατάκα του:
-Άμα σε φέρν(ει) σιαπάν΄δεν υπάρχει πρόβλημα. Με το σιακάτ τι κάν(ει)ς .
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου